ไก่สายพันธุ์นี้มีต้นกำเนิดที่เมืองกวางสี สาธารณรัฐประขาชนจีน ลักษณะของไก่ชนิดนี้จะต่างจากไก่สายพันธุ์อื่น

     เป็นมีขนสั่นลักษณะลำตัวของไก่จะเชิดขึ้น ใช้เวลาเลี้ยงค่อนข้างนานกว่าที่จะสามารถขายได้ร่วมหกเดือน ดังนั้นก็เลยไม่ได้รับความนิยมในตลาดทั่วๆไปเพราะเหตุว่าไก่โตช้า เมื่ออายุตั้งแต่ ๑ – ๓ เดือนไก่จะไม่ค่อยมีขนขึ้นตามตัวเท่าไรนักมองดูผิวเผินราวกับไก่เจ็บป่วย แต่ว่าพอขึ้นเดือนที่สี่ขนเริ่มขึ้นปกคลุมเยอะขึ้นจนกว่าหกเดือนขนจัขึ้นปกคลุมเต็มตัว ไก่เพศผู้จะมีลักษณะเด่นกว่าตัวเมีย หงอนใหญ่สีแดงจะสร้างความแตกต่างอย่างชัดเจนกว่าตัวเมียไก่เบตงนั้น
มีลักษณะที่แตกต่างไปจากไก่ธรรมดาที่พวกเราเลี้ยงกันโดยปกติหมายถึงเมื่อเกิดใหม่ๆตัวจะแดงแจ๊ดแจ๋ ขนก็ไม่มีสักเส้น แม้กระนั้นพอเพียงอายุได้สัก ๑ เดือน ขนก็จะเริ่มขึ้นเล็กน้อย นอกจากที่คอรวมทั้งปีก ขนจะน้อยมากไหมมีเอาเลย ถ้าเกิดดูด้วยตาเปล่าจะมองเห็นผิวหนังแดงตลอดลำตัว เมื่ออายุได้ ๓ เดือน ปากจะค่อยๆงองุ้ม สีออกเหลือง ขนเริ่มมีสีเหลืองทองหรือเหลืองอ่อนตลอดลำตัว แข้งก็เหลืองตามไปด้วย พออายุได้ราว ๕-๖ เดือน

    ไก่จะเริ่มโตเต็มกำลัง น้ำหนักจะอยู่ในระหว่าง ๒-๓ กก. ตุ้มหูจะแดงฉาน หงอนจะเป็นกงจักรครึ่งวงกลม คิ้วที่ขอบตาบนจะมีสีเหลืองแซมขาวประปราย เดือยจะเริ่มยาวไม่เกิน ๑ ซม. สำหรับเพศผู้ แม้กระนั้นปัจจุบันนี้คนสวนยางพาราเบตงกลับนิยมเอาไก่ชนิดเก้าชั่งน้ำหนัก ซึ่งเป็นไก่ประเภทของประเทศมาเลเซีย ซึ่งมีน้ำหนักสูงถึง ๙ กก. ต่อตัว มาผสมพันธุ์กับไก่เบตง ผู้คนจำนวนมากก็กล่าวว่ากินอร่อยกว่า แต่ว่าบางรายเกลียดชัง เนื่องจากว่าไก่เก้าชั่งมีน้ำหนักมาก หนังเหนียว กินสากๆไม่อร่อย แต่ว่าที่แน่นอนคนกินชอบไก่เบตงมากกว่า